Τη Δευτέρα 10 Οκτωβρίου, συνεχίστηκε η δίκη της Χρυσής Αυγής στο Πενταμελές Εφετείο της Αθήνας με την κατάθεση του πατέρα του Παύλου Φύσσα, Παναγιώτης, ο οποίος τόνισε πως ο Γιώργος Ρουπακιάς είχε σχέδιο και ότι οι αστυνομικοί δεν προστάτευσαν τον γιο του εκείνο το μοιραίο βράδυ. Ειδικότερα, ο κ. Φύσσας δήλωσε:
"Μάρτυρας: Ένας δολοφόνος όταν θέλει να δολοφονήσει ή όταν παίρνει εντολή, θα πρέπει να κάνει ένα σχέδιο. Ήθελε να μετρήσει τον Παύλο και κυρίως να τον μυρίσει, να τον πλησιάσει φιλικά, όπως και έκανε όταν ήρθε η ώρα. Γιατί πήγε στον Παύλο; Ήταν τόσο σίγουρος ότι θα τον μαχαίρωνε; Ο Ρουπακιάς το σχέδιο ήταν να γνωρίσει τον Παύλο για να τον πλησιάσει φιλικά. Δε φορούσε ρούχα της Χρυσής Αυγής και ο Παύλος τον θυμήθηκε από πριν όταν τον είδε και για αυτό τον βρήκε χαλαρό και τον μαχαίρωσε. Ο Παύλος βρέθηκε σε λάθος μέρος χωρίς να το γνωρίζει.
Έπεσα να κοιμηθώ και στις 12:05 η νύφη μου με κάλεσε. Τρέχω στην Τσαλδάρη γιατί έχουν μαχαιρώσει το παιδί. Παίρνω το αμάξι, ήταν γύρω στα 200 μέτρα μακριά και βλέπω στα 100 μέτρα δυο μηχανάκια και ένα της αστυνομίας που είχαν κλείσει το δρόμο. Πήγα στο σημείο, δεν είχε κίνηση, είδα τον Παύλο πεσμένο με τα μάτια ανοιχτά, στο πεζοδρόμιο δεν είδα αίματα πολλά και είπα ευτυχώς. Της λέω της Χρύσας "τι έχει ο Παύλος;" και λέει "κουρασμένος είναι". Πήγα στο αυτί του "Παύλο! Παύλο!" φώναξα. Ο αστυνομικός μου λέει "σηκωθείτε να κάνουμε τη δουλειά μας". "Τώρα καθίκι ήρθες να κανείς τη δουλειά σου; Όταν σε παρακαλάγαμε δεν ερχόσουν" του είπε η Χρύσα. "Κάποιο λάθος κάνετε" της απάντησε. "Εσύ ήσουν!" είπε. Το ασθενοφόρο πήρε τον Παύλο και με το αμάξι ακολούθησα. Δεν ανέπτυξε ταχύτητα, δεν έβαλε σειρήνα. Όταν φτάσαμε πήγα να ρωτήσω τι συμβαίνει. "Ζει ο Παύλος;" είπα στους τραυματιοφορείς. "Θα σας πει ο γιατρός" απάντησαν και τους είπα: "Αργήσατε πολύ, αργήσατε!". Εκείνοι μου είπαν, "δε φταίμε εμείς, ερχόμασταν από Ελευσίνα". Μετά βλέπω το παιδί, κοιτάω το γιατρό και με τα μάτια καταλαβαίνω ότι έχει φύγει. Τον ρωτάω "φταίει που άργησε το ασθενοφόρο;", "όχι" μου λέει. "Απέξω αν τον χτυπούσαν δε θα κάναμε τίποτα. Το χτύπημα είναι επαγγελματικό, δε θα κάναμε τίποτα".
Πρόεδρος: Ο κ. Ρουπακιάς λέει ότι φοβήθηκε…
Μάρτυρας: Σούμο έκανε τι φοβήθηκε; Έκανε επίδειξη δύναμης.
Πρόεδρος: Ότι ήταν οργανωμένο που προκύπτει;
Μάρτυρας: Από τον τρόπο που είχαν κλείσει το δρόμο, που οι αστυνομικοί ήταν από την πλευρά της Χρυσής Αυγής και όχι από την πλευρά τω παιδιών. Τα παιδιά ήταν 5 και εκείνοι 40, δεν τα προστατεύσαν τα παιδιά. Και όταν η αστυνομικός λέει ε όχι και μαχαίρια τι σημαίνει; Ότι είχαν πει να παίξουν ξύλο μόνο"
Οι συνήγοροι πολιτικής αγωγής δεν υπέβαλαν ερωτήσεις, λέγοντας χαρακτηριστικά: "Έχασε το παιδί του από τα ίδια του τα χέρια δε θέλουμε να κάνουμε ερωτήσεις".
Στη συνέχεια κατέθεσε η αδελφή του Παύλου Φύσσα, η οποία είπε μεταξύ άλλων: "Με λένε Ειρήνη και ο Παύλος είναι ο αδερφός μου. Τον είδα 17 Σεπτεμβρίου, είχε έρθει σπίτι μου, μια απλή καθημερινή μέρα. Χαιρετηθήκαμε λέγοντας θα τα πούμε μετά αυτό το μετά δεν ήρθε ποτέ. Την επόμενη φορά που είδα τον αδελφό μου ήμουν στο νεκροτομείο. Γιατί; Γιατί το τάγμα εφόδου της Νίκαιας βγήκε για να τον δολοφονήσει. Τα έχω πολύ απλά τα πράγματα στο μυαλό μου. Ξέρω ότι ο αδελφός μου πήγε να δει την μπάλα και δολοφονήθηκε στη γειτονιά του.
Θα μου δώσετε λίγο χρόνο γιατί κάθε φορά που ερχόμαστε εδώ πέρα φεύγουμε πολύ ταραγμένοι. Εννέα χρόνια τώρα έχουμε να διαχειριστούμε τόσα. Να είμαστε εδώ να νιώθουμε εμείς υπεύθυνοι. Οι θύτες να μας κοιτάνε με μίσος, να μας έχουν σκοτώσει τον άνθρωπο μας και να φοβόμαστε να βρούμε το δίκιο μας. Ο Παύλος δεν έτρεξε, έμεινε πίσω. Η Χρύσα πήγε στους αστυνομικούς να βοηθήσουν, τους επιτίθεται. Δεν έκανε κάτι η αστυνομία εκείνο το βράδυ. Απέφυγε. Το επόμενο που μου είπε η Χρύσα ήταν να έχει τον αδελφό μου στην αγκαλιά της".